Vreugde en verdriet liggen dichtbij elkaar

Naar aanleiding van het plotselinge overlijden van Senna Sylvester Antonissen wil ik stilstaan bij hoe dichtbij vreugde en verdriet kunnen liggen.

Senna was één van de drie zonen van mijn dierbare collega Nathalie Antonissen en haar man Patrick Antonissen, die inmiddels ook een dierbare voor ons is geworden. Jarenlang kozen zij voor Curaçao als vakantiebestemming, en door hun verhalen ontstond bij ons het verlangen om hen daar ooit te ontmoeten. Twee weken geleden werd die wens werkelijkheid. Sterker nog: onze andere dierbare collega Annelise die nooit naar Curaçao is geweest, was ook overtuigd geraakt om met ons daar te zijn, samen met haar inmiddels verloofde Remco Boud.  Het S.D.T. Super Dream Team van Angelo, Nathalie en Annelise was compleet op Curacao. En dat vonden we buitengewoon bijzonder.

Mijn geliefde zus Solange ging ook mee, omdat mijn vrouw Peggy helaas niet mee kon vanwege haar werk en studie. We hebben een fantastische tijd gehad samen op Curaçao van snorkelen tot uit eten gaan, wandelingen door Punda en Otrabanda, en tochten met onze huurauto’s.

Totdat een telefoontje uit Nederland alles veranderde. Eerst belde hun jongste zoon Joey met de melding dat het heel slecht ging met Senna. Vervolgens belde een arts om aan Nathalie te zeggen dat Senna een spoedoperatie zou ondergaan. En binnen twee uur kreeg Nathalie een hartverscheurend telefoontje van haar moeder Tineke met het verschrikkelijke nieuws dat Senna inmiddels was overleden. Dan stort je wereld in.

Even later werd ik gebeld door een gebroken Nathalie, met het slechte nieuws. Ik kon het niet geloven. Patrick en Nathalie verbraken natuurlijk direct hun vakantie en vlogen met de eerste de beste vlucht terug naar Nederland.

Gisteren hebben wij met z’n allen afscheid genomen van geliefde Senna. Het was een heel emotioneel moment. Senna was een beleefde, rustige jongen met een vriendelijke glimlach. Hij klaagde nooit over zijn lichamelijke klachten. Hij nam het leven zoals het kwam.

We zullen hem nooit vergeten. ❣️🙏🏾

Lieve Patrick en Nathalie, Joey en Collin, en oma Tineke,

Het is moeilijk om de juiste woorden te vinden in een tijd van zo’n groot verlies. Maar ik wil jullie laten weten dat mijn gedachten en gebeden bij jullie zijn. Senna zal altijd in onze herinnering voortleven. Moge de liefde die hij bracht, en de mooie momenten die jullie samen hadden, jullie nu tot steun zijn.

Ik geloof in de kracht van het leven, zelfs na het overlijden van een dierbare. Wat mij troost geeft, is de gedachte dat we elkaar niet voor altijd verliezen. ‘Wie in mij gelooft, zal nooit sterven,’ zegt Jezus in Johannes 11:25. Dat is de belofte van eeuwig leven, en een diepe en geruststellende gedachte die ons herinnert dat het leven sterker is dan de dood.

In deze moeilijke tijd wil ik jullie ook deze woorden uit de Bijbel meegeven:

De Heer is nabij voor wie gebroken zijn van hart, Hij redt wie diep bedroefd zijn. (Psalm 34:19).

Dat vers geeft mij kracht. Het herinnert mij eraan dat God ons niet verlaat in rouw, maar juist heel dichtbij is.

Moge de herinneringen aan Senna altijd een licht zijn in jullie leven. En mogen jullie kracht en steun bij elkaar vinden, nu en in de tijd die komt.

Vergeet dit nooit:

Wat je in je hart bewaart, raak je nooit meer kwijt. Nooit meer iemand kunnen bellen om over vandaag te vertellen, of die schitterende lach weer zien, dat is een groot gemis. Maar dat gemis betekent ook dat er iets prachtigs is geweest. Mooie momenten, liefdevolle herinneringen, diepe verbondenheid. Geef mij dan maar dat gemis – liever dat, dan helemaal niets. En weet: je hoeft niet alles in het leven te begrijpen. Sommige dingen zijn gewoon niet te begrijpen. Je kunt alleen proberen ze te aanvaarden.

Zegengroet,

Heel veel liefs,

Angelo Senchi ❤️🙏🏾